در پست قبلی در مورد اهمیت آهن و میزان نرمال مصرف روزانه و تعاریف کم خونی پرداختیم و هم چنین گروههایی که به مصرف آهن نیازمندند نیز معرفی شدند.
درمان کم خونی باید کاملا تحت نظر پزشک و با برنامه خاص صورت گیرد. به طور کلی درمان کم خونی به صورت مصرف روزانه100-150 میلی گرم آهن المنتال روزانه یا به صورت یک روز در میان و در دوز های منقسم صورت می گیرد. میزان نرمال جذب آهن 10% تا 35%است که در کم خونی فقر آهن این مقدار تا 95% نیز ممکن است افزایش یابد.
مقدار آهن که در یک مکمل و در یک ملح (نمک آهن) قابلیت جذب درد را آهن المنتال می گویند.
آهن در مکمل ها به صورت آزاد وجود ندارد و حتما باید یک نمک تشکیل بدهد یا همراه با یک پروتئین و یا آمینو اسید حامل باشد و یا توسط یک لایه لیپیدی و پلی ساکاریدی پوشش داده شوند.
فروس سولفات:
این نوع نمک 20% آهن المنتال دارد (مثلا اگر یک محصول حاوی 100 میلی گرم فروس سولفات باشد،20 گرم آهن المنتال و قابل جذب دارد.) و در نتیجه می تواند سبب یبوست و سایر عوارض گوارشی شود. هم چنین در فرم های شربت و قطره می تواند سبب سیاهی دندان هم شود. دو برند معروف از این نوع و موجود در داروسیتی:
فروس گلوکونات :
این نوع آهن پایین ترین میزان آهن المنتال در میان نمک های آهن دارد و حدود 12% است. در نتیجه عوارض گوارشی کمتری دارد اما همانند بقیه می تواند دندان را سیاه کند. نمونه هایی از این نوع آهن موجود در بازار و داروسیتی:
فروس فومارات:
این نوع 33% آهن المنتال فراهم می کند. از عوارض این نوع ایجاد اسهال در بعضی افراد است. نمونه های این نوع در بازار و موجود در داروسیتی:
آهن کربونیل:
100% آهن المنتال دارد و نسبت به فروس سولفات مزیت انچنانی ندارد .اما به دلیل ساختار خص ، آهن در اسید معده حل می شود و به صورت آهسته جذب می شود.در نتیجه عوارض گوارشی کمتری شاید داشته باشد.
در بعضی از محصولات ، از نمک های اصلاح شده آهن استفاده می کنند. مانند فروس گلایسین سولفات که از فوس سولفات و گلایسین تشکیل شده است و جذب بالاتری نسبت به فروس سولفات دارد و در نتیجه عوارض گوارشی کمتر.
مکمل های آهن شلاته شده با آمینو اسیذ ( فروس بیس گلایسینات):
جذب شلاته های آهن از املاح آهن بیشتر است و عوارض کمتری دارند، تداخل کمتری با کلسیم دارند و در روده باز می شوند و عوارض گوارشی بسیار کمتری دارند. برند هایی از این مدل آهن:
آهن سوکروزومیال و لیپوزومال:
آهن پیروفسفات توسط پوشش دو لایه فسفولیپیدی و سپس سوکروزوم پوشیده شده که از مسیر های داخل سلولی و بین سلولی قابلیت جذب دارد. زیست دسترسی آهن در این نوع مکمل ها بسیار بالا بوده و عوارض گوارشی ندارد (جذب در روده) و به طور بسیار خوبی تحمل می گردد و طعم آهن را می پوشاند. جذب آن ها بیشتر به صورت گویچه های کوچک لیپیدی (وزیکول) صورت می گیرد.
آهن پلی ساکاریدی:
توسط فناوری خاص ، مولکولهای آهن توسط نشاسته روکش داده می شود. از معده عبور می کند و در روده جذب می شوند و به خوبی تحمل می شود و حامل مقدار زیادی آهن هست. دندان را سیاه نمی کند. نمونه معروف این مدل اهن ، برند فذامکس است که به صورت پودر خوراکی و کپسول وجود دارد.